Δεν είναι η ποίηση που προέχει: Δοκίμια για την ποίηση και τους ποιητές

Σ. Έλιοτ, που καλύπτουν σχεδόν μισόν αιώνα πνευματικής δημιουργίας, από το 1917 ίσαμε το 1961. Παρουσιάζονται δοκίμια που αφορούν τη θεωρία του για την ποίηση και την κριτική της ποίησης· περιέχονται επίσης δοκίμια ή σύντομες αναφορές του για σημαντικούς ποιητές, καθώς και απόψεις του για τις θεωρίες ορισμένων εξ αυτών για την ποίηση και την κριτική: Δοκίμια και αναφορές για τον Δάντη, τον Μπλέηκ, τον Κόλεριτζ, τον Πάουντ, τον Γέητς, τον Βαλερύ και άλλους. Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει ο Έλιοτ την ποίηση και τους ποιητές έχει μια σημαντική ιδιαιτερότητα: Όπως ο ίδιος υπογράμμισε με ημιστίχιό του από τα Τέσσερα Κουαρτέτα («Δεν είναι η ποίηση που προέχει»), η ποίηση γι’ αυτόν δεν είναι αυτοσκοπός αλλά οδός (με αισθητική αξία βεβαίως) που οδηγεί στις πνευματικές αξίες. Στα πολυάριθμα κριτικά και θεωρητικά του κείμενα και στα σημαντικότερα από τα ευάριθμα ποιήματά του κατέγραψε την αγωνία και την αυστηρή κριτική του στάση κατέναντι του καπιταλιστικού πολιτισμού της Δύσεως, που έχοντας παρακμάσει καταρρακώνει τη ζωή και το περιβάλλον του ανθρώπου και οδηγεί στον αφανισμό τους. Η παρούσα έκδοση είναι σχολιασμένη και περιέχει: μιαν αρκετά ενημερωμένη βιβλιογραφία (ξένη και ελληνική) για το διάστημα 1917-2002 (με δημοσιεύματα που αφορούν το έργο εν γένει, τις πηγές και τις επιδράσεις, τις κριτικές βιογραφίες και μελέτες για την κριτική και τα θεωρητικά κείμενα), χρονολογικό πίνακα, δύο εμπεριστατωμένες εισαγωγές ξένων μελετητών καθώς και έναν εκτεταμένο πρόλογο του μεταφραστή, όπου περιγράφεται μεταξύ άλλων η μετά το 1970 πρόσληψη του κριτικού και θεωρητικού Έλιοτ από ποικίλες μεταμοντέρνες θεωρήσεις και ιδεολογικές σχολές. Είναι χαρακτηριστικό δε ότι, παρ’ όλες τις επικρίσεις που εδέχθη για ορισμένα αμφιλεγόμενα στοιχεία του έργου του, παραμένει πάντα σεβαστός και αποδεκτός και συνεχίζει να επηρεάζει.