Η τέχνη της χαράς

Κορμί που εξουσιάζει τον εαυτό του, που έγινε σοφό χάρη στη νοημοσύνη της σάρκας. Νοημοσύνη βαθιά της ύλης, της αφής, της όρασης, της γεύσης. Ανάσκελα στον βράχο, η Μοντέστα παρατηρεί πώς, χωρίς τις εύθραυστες παιδιάστικες φοβίες, οι ώριμες αισθήσεις της μπορούν να κλείσουν μέσα τους όλο το γαλάζιο, όλο τον αέρα, την απόσταση. Σαστισμένη, ανακαλύπτει τη σημασία της τέχνης που το σώμα της κατέκτησε σε εκείνο το μακρύ, σύντομο ταξίδι των πενήντα χρόνων της. Είναι σαν μια δεύτερη νεότητα, με τη σαφή επίγνωση επιπλέον ότι είσαι νέος, την επίγνωση του πώς να χαίρεσαι, να αγγίζεις, να κοιτάζεις. Πενήντα χρόνων, η χρυσή ηλικία των ανακαλύψεων· πενήντα χρόνων, η ευτυχισμένη ηλικία που άδικα συκοφαντείται από τα ληξιαρχεία και από τους ποιητές».

“Η Σαπιέντσα είναι η αιρετική πριγκίπισσα του ιταλικού εικοστού αιώνα…”

Le Monde

“Υπάρχουν βιβλία που πέφτουν στο κεφάλι μας σαν μετεωρίτες, που μας θαμπώνουν και μας καίνε. Η Τέχνη της Χαράς είναι ένα από αυτά!”

Andre Clavel, L’ Express

“Για να βοηθήσουν τους αναγνώστες να βρουν το βιβλίο που θα τους χαρίσει τη μεγαλύτερη απόλαυση, οι Γάλλοι βιβλιοπώλες διάβαζαν όλο το καλοκαίρι. Μεγάλη κερδισμένη η Γκολιάρντα Σαπιέντσα και η Τέχνη της Χαράς”

Le Nouvel Observateur

“Σου έρχεται στο νου η φιλοσοφική σκέψη του Ντιντερό, η ζωτική ορμή του D.H.Lawrence… Υπάρχει ταυτόχρονα η αγάπη του παιχνιδιού που είναι καταδική της…”

Jean-Maurice De Montremy, LivresHebdo

“Μέσα από το χείμαρρο των λέξεων γεννιέται με μαγικό τρόπο μια παράξενη λαχτάρα για τη ζωή. Για τη χαρά. Και ίσως και για τη σοφία”

Fabienne Pascaud, Telerama