Το γαλάζιο κύπελλο

Η γιαπωνέζικη οικογένεια των Μοριγιάμα αναλαμβάνει, στα χρόνια του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου, να κρύψει και να φροντίσει μια βρετανική οικογένεια μικροσκοπικών «Μικρών Ανθρώπων», τους Μίλκυ. Οι μικροί Ιάπωνες, τα παιδιά Μοριγιάμα, γίνονται υπερασπιστές των αδύναμων, των διαφορετικών, των ξένων αλλά και ιερών φιλοξενούμενών τους. Η Τόμικο Ινούι έχει δηλώσει πως «τόσο οι Μικροί Άνθρωποι που πρωταγωνιστούν στο βιβλίο, ο Ρόμπιν και η Άιρις, όσο και το γαλάζιο κύπελλο είναι σύμβολα του καλού μέσα μας, που θέλησα να διαφυλάξω κι εγώ η ίδια ως κάτι όμορφο και πολύτιμο μέσα στον σκληρό πόλεμο».

Όλοι το γνωρίζουμε ότι τα παιδιά είναι μαχητές της ελευθερίας από τη φύση τους, την αυθόρμητη και ανυπότακτη. Όμως εκτός από τον αέρα της Ελευθερίας για να τα ωθεί και τη γνώση της Ιστορίας για να τα οδηγεί, τα παιδιά χρειάζονται απαραίτητα και τη Μαγεία. Γι’ αυτό τα παιδιά στο βιβλίο αγωνίζονται και διακινδυνεύουν. Θέλουν να σώσουν, να διαφυλάξουν αυτόν τον μαγικό κόσμο απέναντι στην κακία, τη βία και την ισοπέδωση, δηλαδή την έλλειψη φαντασίας – που δυστυχώς συχνά κυριαρχούν στον κόσμο των ενηλίκων.

Το «Γαλάζιο κύπελλο» κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1959, μεταφράστηκε στα γαλλικά το 1975 και ξανά το 1996· με αυτό η συγγραφέας Τόμικο Ινούι (1924-2002) κέρδισε την ιαπωνική υποψηφιότητα για το βραβείο Άντερσεν 1961 (είχε βραβευθεί το 1957 με το ιαπωνικό Mainichi Publication Culture Award). Στα ελληνικά ευτύχησε να μεταφραστεί από τη Ζωρζ Σαρή, η οποία το συνάντησε στη γαλλική του έκδοση όσο ζούσε αυτοεξόριστη στη Γαλλία.