Ο άγγελος με τα γύψινα φτερά

Στο τρίτο μέρος —το πιο σκληρό, ίσως, από τα προηγούμενα δύο— παρατίθενται με ρεαλιστικό τρόπο τα βασανιστήρια στα οποία υποβάλλονται οι πολιτικοί κρατούμενοι στη Μακρόνησο αλλά και στην Αθήνα, οι παρεμβάσεις των κομματικών οργάνων προς όσους αποφασίζουν να ακολουθήσουν «διαφορετική γραμμή», καθώς και οι λίγες στιγμές ελευθερίας που βιώνει ο συγγραφέας, από τη στιγμή που μεταφέρεται σε κλινική —«για να αποκατασταθεί πρώτα ο ψυχικός του τόνος»—, υπό το άγρυπνο πάντοτε βλέμμα της Ασφάλειας — «Πρέπει να επιστρέψω στο νοσοκομείο. Φοβούμαι μην έρθει η Ασφάλεια και δε με βρει» λέει ο συγγραφέας σαρκάζοντας. Προσπαθεί να ξαναζήσει σε ρυθμούς φυσιολογικούς, όμως η αναμενόμενη σύλληψή του βάζει τέλος στον τρόπο ζωής που είχε λησμονήσει, στους τόπους εξορίας και βασανισμού.