Καταβροχθίζοντας τον ουρανό

Να ορµάς ακάθεκτος στα όνειρα. Να καταβροχθίζεις τον ουρανό. Ένα µυθιστόρηµα δυνατό και γενναιόδωρο, που προσφέρει στον αναγνώστη το πανάρχαιο θαύµα µιας µεγάλης ιστορίας, καλώντας τον να χαθεί µέσα της.
Για τη δεκατετράχρονη Τερέζα τα καλοκαίρια στο Σπετσιάλε δε λένε να περάσουν. Ατέλειωτες µέρες µε τη γιαγιά να διαβάζει αστυνοµικά και τον πατέρα της, µακριά από το γραφείο και τη γυναίκα του, να γίνεται και πάλι µυστηριώδης, και ζωντανός, σαν την Απουλία, τον τόπο όπου γεννήθηκε.
Και ξάφνου, ένα ζεστό βράδυ, τα βλέπει κρυφά να βουτούν στην πισίνα, ολόγυµνα, κι αυτά τα τρία αγόρια µπαίνουν στη ζωή της σαν ορµητικός άνεµος. Ο Νίκολα, ο Τοµµάζο και ο Μπερν. Θα τη δεχτούν στην παρέα τους και τα επόµενα είκοσι χρόνια θα τους ξαναβρίσκει στη γειτονική φάρµα, να σπέρνουν, να µαζεύουν, να καταστρέφουν, αναζητώντας µανιωδώς µια φωτιά που θα τους κρατήσει αναµµένους. Στο επίκεντρο βρίσκεται πάντα ο Μπερν, σαν µαγνήτης που τους τραβάει και τους σπρώχνει πέρα από τα όρια…
 
«Αυτό που ξεκινάει σαν την ιστορία ενός καλοκαιρινού ειδυλλίου µεταµορφώνεται σε κάτι πολύ µεγαλύτερο και φιλόδοξο, που θέτει ερωτήµατα για τη φύση των δεσµών που επιµένουν µε πάθος».  New Yorker
«Τρία αγόρια σε µια πισίνα τη νύχτα, το βλέµµα ενός κοριτσιού που τα ανακαλύπτει από ψηλά, τα µελετάει σιωπηλά, τα ακολουθεί στη φυγή τους. Εδώ ακριβώς, µ’ αυτή την ακίνδυνη και συνάµα προφητική παρανοµία, γεννιέται ο έρωτας για το µυθιστόρηµα του Πάολο Τζορντάνο».  Corriere della Sera
«Η αφή, οι µυρωδιές, η θερµοκρασία και τα χρώµατα του ιταλικού Νότου, όπου τοποθετείται ολόκληρο το νέο µυθιστόρηµα του Τζορντάνο, µένουν µαζί µας για καιρό, καθώς και ο τρόπος που έχει να µιλάει για την εµµονική διάσταση της αγάπης».  TLS
«Αυτό το µυθιστόρηµα είναι δώρο εξ ουρανού».  Stern