Γράφει η Ντανιέλα Σταματιάδη
Έχουν περάσει 24 χρόνια από τότε που εικονογράφησα το πρώτο μου παιδικό βιβλίο. Με ελάχιστη έως μηδαμινή εμπειρία θα έλεγα, χτύπησα την πόρτα των Εκδόσεων Πατάκη και, ως εκ θαύματος, μου εμπιστεύτηκαν ένα κείμενο της αξέχαστης Ζωρζ Σαρή με τίτλο Η πολυλογού.
Δεν είχα ιδέα τότε ότι αυτό το πρώτο βιβλίο θα με οδηγούσε σε ένα ασύλληπτο ταξίδι, δεν είχα καν ιδέα αν θα έκανα δεύτερο βιβλίο. Εκείνη την εποχή η εικονογράφηση για μένα ήταν ένα προσωρινό μέσο για να βγάλω τα προς το ζην. Ο τρόπος που δούλευα τα βιβλία ήταν λίγο άτσαλος και απαίδευτος, δεν είχα νιώσει ακόμα την ικανοποίηση που απορρέει από τη φροντίδα, το ψάξιμο και τον πειραματισμό. Ωστόσο οι Eκδόσεις Πατάκη με εμπιστεύτηκαν ξανά, μου ξαναέδωσαν βιβλία και ένα από αυτά ήταν και το Καληνύχτα, μαμά της Μαρίας Παπαγιάννη.
Θυμάμαι είχα κάνει γρήγορα γρήγορα τις εικόνες με τις φτωχές τεχνικές που γνώριζα (ή μάλλον που δε γνώριζα), στο χέρι όλα τότε, με υλικά που δε μου ταίριαζαν καθόλου (ούτε αυτό το γνώριζα), δηλαδή με την ασχετοσύνη και την έπαρση ενός πρωτάρη που δεν έχει ιδέα τι κάνει. Πέρασε αρκετός καιρός για να καταλάβω ότι ναι, θέλω να γίνω εικονογράφος επίσημα. Θέλω να ψάχνω, θέλω να φροντίζω, θέλω να εξελίσσομαι, θέλω να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για τα βιβλία που δουλεύω.
Είκοσι χρόνια μετά από εκείνη την έκδοση, η Έλενα Πατάκη είχε την ιδέα να ξαναβγάλουμε το «Καληνύχτα, μαμά» με καινούρια εικονογράφηση και μου δόθηκε η ευκαιρία να το ξαναδουλέψω. Αυτή τη φορά αλλιώς: πιο ώριμα, μπήκα αλλιώς μέσα στο κείμενο, έψαξα, πειραματίστηκα, δοκίμασα, με δυο λόγια το αγάπησα. Μαζί με τη Μαρία, την Έλενα και τη Φαίη, σκύψαμε με πολλή τρυφερότητα στο επετειακό αυτό βιβλίο και το φροντίσαμε όσο καλύτερα μπορέσαμε.
Φυσικά, δεν μπορώ να παραλείψω και άλλη μία εμπειρία-σταθμό για εμένα, που αφορά την έκδοση του πρώτου μου silent book, το Μια αρχή, ένα τέλος, μια αρχή ξανά. Ξεκίνησα να το δουλεύω κατά τη διάρκεια της καραντίνας έχοντας στο μυαλό μου τον κύκλο της ζωής, τις εμπειρίες που μαζεύουμε, το πώς μας χρωματίζουν και μας διαμορφώνουν. Περιττό να αναφέρω την αγωνία που ένιωσα από τη στιγμή που το έδειξα στην Έλενα μέχρι να μου απαντήσει. Σκεφτόμουν διάφορα: ποια τύχη μπορεί να έχει ένα silent book στον εκδοτικό μας χώρο, αν είναι ένα είδος που θα αγαπηθεί (εκείνη την εποχή ήταν το 2ο ελληνικό βουβό βιβλίο), αν αυτό που έφτιαξα θα αρέσει, πόσο πολύ θα ήθελα να αρέσει, ρε μπας και είναι χάλια αυτό που πρότεινα, και πάει λέγοντας.
Για καλή μου τύχη η αγωνία μου έλαβε αναπάντεχα γρήγορα τέλος. Η Έλενα απάντησε, και ναι! Το ήθελε! Καταλαβαίνετε, μιλάμε για τρελή χαρά, ανακούφιση, και λίγη αγωνία ακόμα (μια που τελικά όλες οι σκέψεις έμειναν, αν και υποθέτω πως κανένας δημιουργός δεν τις ξεφορτώνεται).
Ένα ωραίο πρωί, περίπου έναν χρόνο μετά την έκδοσή του, μου έγραψε ένα μέιλ ο Δικαίος Χατζηπλής. Έλεγε ότι το Μια αρχή, ένα τέλος, μια αρχή ξανά με τον αγγλικό του τίτλο Every ending is a new beginning διακρίθηκε στην Μπολόνια και βρήκε μια θέση στο 2023 BRAW Amazing Shelf. Δηλαδή ότι εκείνη τη χρονιά το βιβλίο μου ήταν ανάμεσα στα 100 καλυτέρα της παγκόσμιας παραγωγής!
Αυτό το μέιλ πρέπει να το διάβασα τουλάχιστον 25 φορές για να σιγουρευτώ ότι δεν το είδα στον ύπνο μου – ακόμα χαίρομαι κι ας έχει περάσει ήδη ένας χρόνος. Δεν ξέρω ποια θα είναι η μετέπειτα πορεία του βιβλίου αυτού, ξέρω όμως πόσο εκτίμησα την εμπιστοσύνη και τη βοήθεια που μου δόθηκε για να γίνει πραγματικότητα ένα πόνημα που αγάπησα πολύ.
